Αδόλφος Χίτλερ(ADOLF HITLER, γεννήθηκε σαν σήμερα, 20/04) ΜΕΡΟΣ 4ο
Β’ ΠΠ
Εκτός από την εξόντωση των Εβραίων και τη διατήρηση της κυριαρχίας των εθνικοσοσιαλιστών με τη μορφή μιας μόνιμης δικτατορίας, ο Hitler έχει μόνο ένα ακόμα πολιτικό στόχο-τον είχε ήδη καθορίσει στο Mein Kampf-: να κάνει τη Γερμανία παγκόσμια δύναμη, ακυρώνοντας την Συνθήκη των Βερσαλλιών(1918) και κατακτώντας μια απέραντη αποικιακή αυτοκρατορία, που ονόμαζε «ζωτικό χώρο»(Lebensraum) στην Α.. Επειδή, όμως, όλα αυτά δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν δίχως βία, ο Hitler προετοιμάζει από την αρχή της πολιτικής του καριέρας τον επόμενο πόλεμο. Οι σχεδιαζόμενες κατακτήσεις στόχευαν, στην ουσία, την ΕΣΣΔ. Επειδή την πολιτική αυτή την παρουσίαζε ως «αγώνα ενάντια στον μπολσεβικισμό», πολλοί Δυτικοί πολιτικοί θεωρούσαν τη ναζιστική Γερμανία ως «φρούριο» ενάντια στη ΕΣΣΔ και άφησαν για πολύ τον Hitler ανενόχλητο. Αντίκτυπο των απόψεων αυτών ήταν η «Πολιτική Κατευνασμού» των πρωθυπουργών της Αγγλίας Neville Chamberlain και της Γαλλίας Édouard Daladier. Από την άλλη πλευρά, υπήρχε και η πίεση του πληθυσμού των 2 χωρών-ιδιαίτερα της Γαλλίας-, που ήθελε να αποφύγει, ένα νέο πόλεμο. η εφημερίδα «Daily Mail» είχε γράψει, πριν την έναρξη του πολέμου: «Οι λεβέντες νεαροί ναζήδες αποτελούν το προπύργιό μας κατά του κομμουνισμού». Μετά την εισβολή του γερμανικού στρατού στην Πράγα, Γαλλία και Βρετανία βλέπουν ότι ο πόλεμος κατά της Γερμανίας είναι πλέον αναπόφευκτος. Αυξάνουν τις δαπάνες για τους εξοπλισμούς και στρέφονται προς τη ΕΣΣΔ ως φυσικό τους σύμμαχο. Από εδώ και εμπρός επιδιώκουν την συμμαχία με τον Stalin Αυτός, θεωρώντας ότι ματαιοπονεί επιδιώκοντας συνεννόηση κατά του Hitler με τους Άγγλους και τους Γάλλους, που επί 2 χρόνια κωλυσιεργούν στις διαπραγματεύσεις, και πιστεύοντας ότι, τελικά, η ναζιστική Γερμανία θα επιτεθεί στην ΕΣΣΔ, θέλει να κερδίσει χρόνο για να αναδιοργανώσει τον Κόκκινο Στρατό, που πρόσφατα(1934) είχε εκκαθαριστεί από τους πλέον ικανούς και έμπειρους αξιωματικούς του. Από την άλλη πλευρά ο Hitler θέλει να αποφύγει με κάθε τρόπο τον πόλεμο σε 2 μέτωπα(Α’ ΠΠ, με ολέθριες για τη Γερμανία συνέπειες). Επομένως, τα συμφέροντα Γερμανίας-ΕΣΣΔ, στην πράξη έχουν ένα κοινό σημείο. Έτσι, υπογράφεται(23/08/1939) Σύμφωνο μη Επίθεσης μεταξύ ΕΣΣΔ και Γερμανίας, σύμφωνο «Molotov-Ribbentrop»). Aυτό, σε μυστικό συμπληρωματικό πρωτόκολλο, προβλέπει το χωρισμό της Α. Ευρώπης(Πολωνίας, Ρουμανίας) σε μια γερμανική και μια σοβιετική «σφαίρα συμφερόντων». Ο Hitler μπορεί να ασχοληθεί με την Πολωνία, δίχως τον κίνδυνο να τον εμποδίσει η ΕΣΣΔ, ενώ ο Stalin-γνωρίζει την επιθυμία του Hitler να αποκτήσει «ζωτικό χώρο» στην Α Ευρώπη και στην Ρωσία-, κερδίζει χρόνο για να προετοιμάσει τον Κόκκινο Στρατό, όπως ισχυρίσθηκε στην ραδιοφωνική του ομιλία 10 ημέρες μετά την έναρξη της επίθεσης του Hitler στην ΕΣΣΔ. ΕΝΑΡΞΗ ΠΟΛΕΜΟΥ Οι ευρωπαϊκές δυνάμεις θεωρούν τη συνομολόγηση του Συμφώνου μη Επίθεσης μεταξύ Hitler και Stalin ως ασφαλές σημείο ενός άμεσα επικείμενου πολέμου. Ο Hitler ζητά την παραχώρηση του Πολωνικού Διάδρομου μεταξύ της Πομερανίας και της Α. Πρωσίας και την προσάρτηση της ελεύθερης πόλης του Danzig(σημ. Gdansk) στο Ράιχ. Το Danzig είχε παραχωρηθεί στην Πολωνία μετά τον Α’ ΠΠ. Το ίδιο διάστημα αυξάνονται και οι ανταποκρίσεις του ελεγχόμενου από την κυβέρνηση γερμανικού Τύπου για δήθεν θηριωδίες και σφαγές στην Πολωνία εναντίον της γερμανικής μειονότητας της χώρας. Ο Τύπος απαιτεί να δοθεί απάντηση σε αυτές τις «προκλήσεις». Μία ομάδα SS, φορώντας στολές του πολωνικού στρατού, σκηνοθετούν επίθεση(31/08-01/09) κατά του γερμανικού Ρ/Σ Gleiwitz, της ομώνυμης πόλης στην Σιλεσία(σημ. Gliwice Πολωνίας). Αργότερα παρουσιάζονται στον Τύπο πτώματα αιχμάλωτων από στρατόπεδα συγκεντρώσεως, ντυμένα με πολωνικές στολές, ως πτώματα των Πολωνών «επιτιθέμενων». Ο Hitler ανακοινώνει(01/09) στο Reichstag ότι η Πολωνία επιτέθηκε στην Γερμανία και ότι από τις 5.45΄ το πρωί οι γερμανικές δυνάμεις πέρασαν στην αντεπίθεση. Στο ψέμα αυτό ακόμη και η ώρα που αναφέρεται δεν είναι σωστή: η Wehrmacht εισβάλλει με πλατύ μέτωπο στις 4.45΄ στην Πολωνία, δίχως να της έχει κηρύξει πόλεμο. Ο Hitler σφάλλει, όμως, στην εκτίμησή του για την στάση των Γάλλων και των Βρετανών απέναντι στην εισβολή. Αυτή τη φορά(σε αντίθεση με την περίπτωση της εισβολής στην Τσεχοσλοβακία(1938)), Βρετανία και Γαλλία τηρούν τις συμμαχικές τους υποχρεώσεις και κηρύσσουν τον πόλεμο κατά της Γερμανίας, 2 ημέρες μετά την εισβολή του Hitler στην Πολωνία. Έτσι ο Β’ ΠΠ αρχίζει. Παρά την κήρυξη πολέμου, ωστόσο, ούτε η Γαλλία ούτε η Βρετανία κινούνται για την υπεράσπιση της Πολωνίας ή, έστω, την δημιουργία 2ου μετώπου Δ της Γερμανίας. Ο Hitler δεν είχε σφάλλει σε αυτό το σημείο. Β’ ΠΠ Η Πολωνία καταρρέει στρατιωτικά και κατακτάται μέσα σε 18 μέρες. Βάσει του μυστικού συμπληρωματικού πρωτοκόλλου του Σύμφωνου «Molotov-Ribbentrop», ο Κόκκινος Στρατός καταλαμβάνει την Α. Πολωνία(17/09/1939). Λίγο αργότερα ο Στάλιν διατάσσει επίθεση κατά της Φινλανδίας, όπου υφίσταται αρχικά βαριές ήττες(χειμώνες 1939/40). Οι οποίες ενισχύουν την εκτίμηση του Hitler, ότι ο Κόκκινος Στρατός θα είναι εύκολος αντίπαλος. Ο Stalin, τελικά, έρχεται σε συμφωνία ανακωχής με τη Φινλανδία. Ο Hitler έχει τις μεγαλύτερες στρατιωτικές του επιτυχίες(άνοιξη 1940). Οι γερμανικές δυνάμεις υποτάσσουν με μια σειρά «αστραπιαίων πολέμων»(Blitzkrieg), οι οποίοι δεν διαρκούν ούτε 2 μήνες, Δανία, Νορβηγία, Βέλγιο, Ολλανδία, Λουξεμβούργο και Γαλλία. Η Βασιλική Αεροπορία της Αγγλίας (RAF) προξενεί(φθινόπωρο 1940) στην γερμανική Luftwaffe την 1η της σημαντική ήττα στην Μάχη της Αγγλίας. Στο μεταξύ ο Neville Chamberlain έχει αντικατασταθεί από τον Winston Churchill, αντίθετος(από το 1933) σε κάθε είδους συμβιβασμό με τον Hitler, ενώ αυτός θεωρεί τη Μ. Βρετανία ως πιθανό σύμμαχο. Έτσι κάνει την πρόταση, να μην ενοχλήσει τη Βρετανία στην αποικιακή της πολιτική, εφόσον αυτή αναγνωρίσει τη γερμανική κυριαρχία στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Ο Churchill, όμως, παρά τη δυσμενή θέση της Αγγλίας, αρνείται κάθε συνεννόηση με τον δικτάτορα. Αφού οι γερμανικές δυνάμεις δεν καταφέρνουν να αποκτήσουν την κυριαρχία στον εναέριο χώρο της Βρετανίας, ο Hitler σχεδιάζει την απόβαση στη Ν. Αγγλία από τη θάλασσα, με βάση τη Επιχείρηση Θαλάσσιος Λέων(Seelöwe). Όμως, εγκαταλείπει οριστικά(άνοιξη 1941) αυτό το σχέδιο, επειδή, κατά τη γνώμη του, η Βρετανία δεν αποτελεί πλέον σοβαρή στρατιωτική απειλή. Θεωρεί ότι η βρετανική αποφασιστικότητα στηρίζεται στην ΕΣΣΔ. Συντρίβοντάς την θα καταρρεύσει μαζί της και η Βρετανία. Αφιερώνεται πλέον ολοκληρωτικά(και με πάθος) στον πραγματικό του στόχο, στην επέκταση στην Α(Mein Kampf, 1924). Αφού η φασιστική Ιταλία αποτυγχάνει στην κατάληψη της Ελλάδας και οι Έλληνες με αντεπίθεση αναγκάζουν τους Ιταλούς να υποχωρήσουν μέσα στην Αλβανία, ο Hitler στέλνει(06/04/1941) στρατιωτική βοήθεια στο σύμμαχό του, Mussolini. Θέλει με την κατάκτηση των Βαλκανίων να εξασφαλίσει το Ν πλευρό του γερμανικού στρατού, για τη σχεδιασμένη εισβολή στην ΕΣΣΔ και, κυρίως, τα πετρέλαια της Ρουμανίας. Η επίθεση κατά της ΕΣΣΔ γίνεται(22/06/1941) πάλι χωρίς να κηρυχτεί πόλεμος(Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα). Η καθυστέρηση αυτή(η επιχείρηση είχε αρχικά προγραμματισθεί για τις αρχές Μαΐου) οφείλεται στην επέμβαση της Wehrmacht στα Βαλκάνια και θα αποδειχθεί μοιραία για την έκβαση του πολέμου. Η ναζιστική προπαγάνδα παρουσιάζει τον πόλεμο ως αγώνα μεταξύ του αντικομουνισμού, του αντιμπολσεβικισμού και του «πολιτισμού της Εσπερίας» ενάντια στην «ασιατική βαρβαρότητα» και τον «εβραϊκό μπολσεβικισμό». Στην πραγματικότητα, επρόκειτο-και κατά την προσωπική αντίληψη του Hitler- για ένα ληστρικό και εξολοθρευτικό πόλεμο. Εξυπηρετούσε μόνο το σκοπό της κατάκτησης «ζωτικού χώρου»(lebensraum) για την «άρια φυλή». Για τους πληθυσμούς των κατακτημένων περιοχών, επιφυλασσόταν η υποδούλωση ή η εξόντωση, όπως γινόταν για τους Εβραίους. Στο Mein Kampf, ο Hitler είχε εξισώσει το «Τέλος της εβραϊκής κυριαρχίας» στη Ρωσία με την καταστροφή της ΕΣΣΔ. Μετά από τις αρχικές επιτυχίες, η επίθεση της Wehrmacht αναχαιτίζεται(Δεκέμβριος 1941), λίγο έξω από τη Μόσχα(22 km). Η σύμμαχος της Γερμανίας Ιαπωνία επιτίθεται στην αμερικανική ναυτική βάση του Pearl Harbor στην Χαβάη(Δεκέμβριος 1941). Οι ΗΠΑ κηρύσσουν τον πόλεμο στην Ιαπωνία και μπαίνουν πλέον επισήμως στον Β΄ΠΠ. Ο Hitler κηρύσσει(07/12/1941) τον πόλεμο στις ΗΠΑ. Η Wehrmacht περνάει ξανά στην επίθεση(1942), αλλά, θα υποστεί, στην Mάχη του Stalingrad(σημ. Volgograd)), την μέχρι τότε μεγαλύτερή της ήττα(αρχές 1943). Η μάχη του Stalingrad θεωρείται το σημείο καμπής του Β’ ΠΠ. Υπεύθυνος γι' αυτή τη βαριά ήττα ήταν ο ίδιος ο Hitler, που είχε απαγορεύσει την υποχώρηση από το Stalingrad, με αποτέλεσμα τον εκμηδενισμό της 6ης Στρατιάς της Wehrmacht. Οι εναέριες συμμαχικές δυνάμεις κερδίζουν(1943) την υπεροχή στον εναέριο χώρο της Γερμανίας και αρχίζουν οι βομβαρδισμοί πολλών γερμανικών πόλεων. Πολλές γερμανικές πόλεις έγιναν ερείπια και στάχτη. Μια από τις αιτίες: η γερμανική αεροπορική βιομηχανία, με διαταγή του Hitler, κατασκεύαζε περισσότερα βαριά βομβαρδιστικά αεροπλάνα, παρά ελαφρά καταδιωκτικά, που θα μπορούσαν να αποτρέψουν, ή να μειώσουν τις επιθέσεις στις γερμανικές πόλεις. Μια επιπλέον αιτία: ο Göring, επικεφαλής της Luftwaffe ασχολείτο μ’ αυτήν ελάχιστα, παραμελώντας τις τεχνολογικές βελτιώσεις και την εκπαίδευση των ιπτάμενων πληρωμάτων. Οι Δ Σύμμαχοι ανοίγουν(06/06/1944) και 2ο μέτωπο με την απόβαση τους στη Νορμανδία. Και αυτό οφείλεται σε στρατηγικές αποφάσεις του Hitler, που περιείχαν σοβαρά λάθη, την ώρα που η ναζιστική προπαγάνδα τον υμνούσε ως το «μεγαλύτερο στρατηλάτη όλων των εποχών». Παρ' όλες τις ήττες, τις τεράστιες απώλειες του άμαχου πληθυσμού και τις φοβερές καταστροφές, και παρά το ότι ο ίδιος ο Hitler είχε αναγνωρίσει(1943), ότι δεν ήταν πλέον εφικτή μια στρατιωτική νίκη, συνέχισε τον πόλεμο για 2 χρόνια. Η προσωπική του ανάμειξη στη διεξαγωγή του πολέμου, με το να απαγορεύει την έγκαιρη υποχώρηση σε τμήματα του Στρατού που κινδύνευαν, είχε ως αποτέλεσμα να υποστεί η Wehrmacht μαζικές απώλειες. Στα 2 αυτά χρόνια, οι Γερμανοί χάνουν συνεχώς μάχες και δυνάμεις. Ο Hitler φοβούμενος ότι θα κληθεί να απολογηθεί για τα εγκλήματά του, αποφασίζει να αυτοκτονήσει(άνοιξη 1945), όταν οι Δ. Σύμμαχοι φτάνουν στον ποταμό Έλβα και ο Κόκκινος Στρατός βρίσκεται στο κέντρο του Βερολίνου. Για να πραγματοποιήσει τις ιδέες του, ο Hitler ξεκίνησε έναν Παγκόσμιο Πόλεμο, ο οποίος στοίχισε τη ζωή σε 55 εκ. ανθρώπους-τα 20 εκ. ήταν Σοβιετικοί-(στον Α’ ΠΠ, τα θύματα ήταν 18,5 εκ.). Στρατιώτες και πολίτες, εξαιτίας της πολιτικής του, τραυματίστηκαν, έμειναν άστεγοι, απελάθηκαν, εξορίστηκαν, ή φυλακίστηκαν. Συνέπειες του πολέμου: η διάλυση του γερμανικού κράτους, η καταστροφή ενός μεγάλου τμήματος της Ευρώπης, η ηγεμονία για 40 χρόνια της ΕΣΣΔ στην Α. Ευρώπη και η διαίρεση της Γερμανίας και της Ευρώπης σε 2 αντίθετα, εχθρικά στρατόπεδα(ως το 1989/90).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου