Σάββατο 24 Μαρτίου 2012

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ Η ΕΥΡΩΠΗ(πόσο «βοήθησαν» από την Τουρκοκρατία οι «εταίροι» μας την πατρίδα μας)

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ Η ΕΥΡΩΠΗ(πόσο «βοήθησαν» από την Τουρκοκρατία οι «εταίροι» μας την πατρίδα μας)
Η πατρίδα μας, ειδικά επειδή περνάει την χειρότερη ίσως κρίση μετά τον Β’ ΠΠ, οφείλει να γιορτάσει την διπλή, θρησκευτική ΚΑΙ εθνική επέτειο της 25ης Μαρτίου και κυρίως να διαβάσει πάλι γι’ αυτήν και κυρίως το κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο, καθώς και τις εξελίξεις στην Ευρώπη(Διαφωτισμός και επαναστάσεις εκεί, με κορυφαία την Γαλλική). Η οποία Ευρώπη, αν και μελετούσε αιώνες, ενώ οι Έλληνες στέναζαν κάτω από τον οθωμανικό ζυγό ή ξενιτεύονταν για να τον γλυτώσουν και να μορφωθούν, την αρχαία Ελλάδα, είδε στην παρακμή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας την ευκαιρία της να επέμβει στην Α. Μεσόγειο και να ελέγξει τις εξελίξεις στα Βαλκάνια και τον ελληνικό χώρο(το «φιλέτο» της περιοχής). Οι άνθρωποι της εποχής της Επανάστασης είχαν πολύ δίκιο όταν έλεγαν «Τούρκοι και Φράγκοι το ίδιο πικρή σκλαβιά χαρίζουν». Οι απλοί άνθρωποι στην Ευρώπη, αμέσως με το άκουσμα της είδησης της Επανάστασης(ήταν γενικά ο καιρός των Επαναστάσεων στην Ευρώπη και του Διαφωτισμού), ένιωσαν συμπάθεια. Η Ελλάδα γι’ αυτούς ήταν η κοιτίδα του Δυτικού πολιτισμού. Η ιδέα ενός χριστιανικού έθνους που ήθελε να ξεφύγει από τον βάναυσο οθωμανικό, μουσουλμανικό, ζυγό, προκαλούσε συγκίνηση. Όμως, δεν ήταν όλοι και ειδικά στις κυβερνήσεις των Μ. Δυνάμεων της εποχής(Βρετανία κυρίως, ως η κοσμοκράτειρα αυτοκρατορία, Γαλλία, τσαρική Ρωσία, Αυστροουγγαρία, Πρωσία, Βαυαρία κ.ά.) τόσο ρομαντικοί. Όλοι είδαν στην Ελληνική Επανάσταση και τα προεπαναστατικά ξεσπάσματα των Ελλήνων την χρυσή ευκαιρία για κέρδη και διείσδυση στην παρακμάζουσα Οθωμανική Αυτοκρατορία. Γενικά, την εχθρεύονταν και ήθελαν να μείνει η Ευρώπη ως είχε, χωρισμένη σε αυτοκρατορίες(Ιερά Συμμαχία, Συνέδριο Βιέννης, Metternich). Οι δυτικές επεμβάσεις στον Αγώνα ήταν περισσότερο καταστροφικές(δάνεια), παρά θετικές(φιλέλληνες, πολλοί εκ των οποίων ή απογοητεύτηκαν από την Ελλάδα που αντίκρισαν ή απαίτησαν αξιώματα στην μετεπαναστατική Ελλάδα και ελευθέρας για να ικανοποιούν τις επιθυμίες αυτών και των κρατών τους). Ήταν ολέθριες και για τον πολιτισμό, καθότι εκείνη την εποχή «πολιτισμένοι» Ευρωπαίοι, δωροδοκούσαν, Τούρκους και έκλεβαν και κατέστρεφαν αρχαία ελληνικά αριστουργήματα, πολλά εκ των οποίων είναι ακόμα και σήμερα σε ξένα μουσεία(κορυφαία παραδείγματα τα «Μάρμαρα του Παρθενώνα» και η καταστροφή της αρχαίας Σπάρτης). Οι Ευρωπαίοι δεν σταμάτησαν, λόγω των δανείων, να επεμβαίνουν στην Ελλάδα, εκμεταλλεύθηκαν τους εμφυλίους της Επανάστασης και δημιούργησαν μια πολιτική ελίτ «Ελλήνων», οι νοοτροπίες της οποίας βασανίζουν την Ελλάδα και τον λαό της ως σήμερα, οδηγώντας την σε κρίσεις και τραγωδίες, όπως η σημερινή. Οι Αγωνιστές της Επανάστασης, τους οποίους το κράτος παραγκώνισε και ξέχασε και ώθησε ακόμα και στην επαιτεία(Νικηταράς), σε δίκη για… εσχάτη προδοσία(Κολοκοτρώνης) ή στην λησμονιά και την φτώχεια(Μπουμπουλίνα, Μαντώ Μαυρογένους), μας άφησαν συμβουλές για το πώς νικιούνται οι πιο τρανοί εχθροί και για την αξία του να είσαι Έλληνας. Μίλησαν και για τα κακά της φυλής μας(έριδες, πάθος για εξουσία και πλούτο, ξενομανία και εξάρτηση από τους Ευρωπαίους) και τους εσωτερικούς εχθρούς και προδότες(παπαδαριό, μεγάλες οικογένειες) και για τον σεβασμό των Ελλήνων στον πολιτισμό και το παρελθόν(βλ. λόγος Κολοκοτρώνη στην Πνύκα, πολιορκία Ακρόπολης και ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ Μακρυγιάννη κ.ά.). Σε κάθε μεγάλη κρίση της Ευρώπης, η Ελλάδα πλήρωσε πολύ ακριβά, με αίμα και χρήμα, το αδούλωτο φρόνημα των Ελλήνων. Της χρωστούν και δεν χρωστάει σε κανέναν. Έχει αποδείξει τι δυνατότητες έχει. Και πάλι θα χαλάσουν τα σχέδια των επιγόνων της Ιεράς Συμμαχίας. Κανένας λαός δεν έχει χρέη. Τα κράτη-έθνη είναι ομάδες ανθρώπων, όχι επιχειρήσεις για να βάζουν λουκέτο. Η Ελλάδα, για πολλούς λόγους, δεν θα τελειώσει ποτέ. Ούτε, αυτό να το ακούσουν οι προδότες που μετράνε μέρες στις καρέκλες, θα σταματήσει να μαθαίνεται, όπως πρέπει, και όχι με την «έγκριση» της «Πολιτείας»(βλ. 1821, ΣΚΑΪ).

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου