ΟΙ ΔΙΑΓΡΑΦΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ(2009-ΣΗΜΕΡΑ)(ο Ανδρέας έδειξε τον δρόμο σα σήμερα)

ΟΙ ΔΙΑΓΡΑΦΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ(2009-ΣΗΜΕΡΑ)(ο Ανδρέας έδειξε τον δρόμο σα σήμερα)

Σαν σήμερα(14/03/1989), ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου διαγράφει τους βουλευτές Αντώνη Τρίτση, Γεώργιο Μαγκάκη και Ρούλα Κακλαμανάκη, επειδή ήταν απόντες από την ψηφοφορία εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση. Η κομματική πειθαρχία, αντί της ψήφου κατά συνείδηση(υπάρχει πια;), καθιστά την Ελλάδα την τελευταία «σοβιετική», ας πούμε, Δημοκρατία στην Ευρώπη(αν και πλέον είμαστε προτεκτοράτο εσωτερικής κυριαρχίας-τα δημοσιεύματα περί αποικίας και προτεκτοράτου δεν προσβάλλουν εμάς ως λαό, αλλά ξεμπροστιάζουν την αμετανόητη Μεταπολίτευση και την ΕΕ, που κατάντησε γερμανικό προτεκτοράτο η ίδια, με περισσότερα δικαιώματα για τους «δορυφόρους» της Γερμανίας). Η ΕΣΣΔ έζησε την Perestroika και εμείς την Catastroika! Οι διαγραφές, όσων δεν ψηφίσαν όλα τα μέτρα της περιόδου 2009-2012(και όσα θέλουν να περάσει και η επόμενη κυβέρνηση(!) οι διορισμένοι), δεν είναι νέο φαινόμενο, μαζί με σκάνδαλα και αλλαγές σε Σύνταγμα και εκλογικό σύστημα προς όφελος του πολιτικού συστήματος. Πολιτικό έγκλημα, που πρέπει να συνεπάγεται ποινή σε μια ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ Δημοκρατία, στο πνεύμα της αρχαίας ελληνικής, προσαρμοσμένη φυσικά στις σημερινές συνθήκες, πρέπει να αποτελέσει η κομματική πειθαρχία. […] «Την κομματική πειθαρχία την εφαρμόζεις με επιχειρήματα και όχι με τη βία και την απειλή της διαγραφής. Οι απειλές και οι διαγραφές σημαίνουν έλλειψη πειθούς αλλά και πολιτικής υπεροχής. Όταν ο ηγέτης δεν μπορεί να πείσει ούτε τα μέλη της κοινοβουλευτικής του ομάδας, τότε συντρέχει λόγος ανησυχίας για το πόσο σοβαρός είναι ο ηγέτης.» […] «Μου είναι αδιανόητο, άνθρωποι που υποτίθεται έχουν μια κοινή πορεία δεκαετιών να μην μπορούν να συγκλίνουν σε μια τόσο κρίσιμη φάση για τη χώρα. Όταν λοιπόν η ελεύθερη βούληση ενός βουλευτή αντικαθίσταται με την σκληρή και απειλητική κομματική πειθαρχία, τότε αυτομάτως δημιουργείται ηθικό ζήτημα έλλειψης δημοκρατίας αλλά πρωτίστως έλλειψης επιχειρημάτων και πολιτικού λόγου και πειθούς με αποτέλεσμα να διαφαίνεται πόσο κενό είναι το πολιτικό σύστημα και πόσο νήπια είναι οι Έλληνες πολιτικοί.». Δεν μπορεί η ψήφος κατά συνείδηση, όσων έχουν ακόμα, και δεν υπακούν στα θέλω τους για προσωπικούς ή μικροπολιτικούς λόγους, να είναι έγκλημα. Στην Δημοκρατία δεν υπάρχουν μονόδρομοι! Τα δημοψηφίσματα και η χρήση των θεσμών δεν μπορούν να είναι όπλα επιβολής έξωθεν εντολών, όταν δεν μπορεί να χειραγωγηθεί, όχι κυβερνηθεί, ο λαός σου, που δεν πιστεύει τους μονόδρομους των προδοτών πολιτικών ή την συνταγή της «σωτηρίας» του. Το Reykjavik αποτελεί πλέον την σύγχρονη απάντηση στην ΕΕ και τους «Έλληνες» πολιτικούς. Προτιμούμε τον δρόμο των «βάρβαρων» Βίκινγκς, παρά τον μονόδρομο των «πολιτισμένων» Ευρωπαίων και Αμερικανών συμμάχων.